CORONA

de teevee staat in de achteruit
en snakt naar nieuws uit negentienhonderd zoveel
de platenspeler krast de kleinste nachtmuziek
gisteren is misschien wel nooit geweest
al is het heimwee niet te stillen
vandaag de dag vallen verschoten kleurkristallen
in krokusbedden van het doods gazon
schaduwen van zonnewering schrijven
schijnvertoningen van leven
op de gevel van het gesloten restaurant
grijze stoeptegels meten op het trottoir
in vierkanten de stappen uit
van voeten die voorgoed hun pas verleerden
nog nooit maakten kraaien in de winterkruinen
van eiken zo luidruchtig kabaal om niets
en was de voorjaarshemel zo blauw en leeg
zelfs de dag van morgen stelt zich nog even uit
wachtend op de statistiek van de commissie
wakend over de schrik van sprekende getallen